Jaargang 16
Nummer 11 - november 2018
Peter van Hogerhuis - ondernemer

Calanusolie, een nieuwe bron van omega 3-vetzuren

Calanusolie is een nieuwe en bijzondere vorm van omega 3-vetzuren en is nu voor het eerst beschikbaar als voedingssupplement.

Calanusolie wordt verkregen uit het zoöplankton met de naam Calanus finmarchicus, die wordt opgevist uit schone, noordelijke arctische wateren.

Deze olie is bijzonder vanwege de omega 3-vetzuren in de vorm van wasesters (wax esters) en vanwege de rode kleur. Calanusolie wordt al langer gebruikt als voedingsbron bij de kweek van Atlantische zalm. Deze bijzondere olie is nu als eerste in Nederland beschikbaar als actief bestanddeel in een voedingssupplement.

De Calanus finmarchicus komt in zeer grote aantallen voor in de noordelijke Atlantische Oceaan en de aangrenzende zeeën. De biomassa van zoöplankton in noordelijke zeeën wordt geschat op 300 miljoen ton, vele malen groter dan de biomassa van vis in deze wateren. Jaarlijks wordt slechts de minieme hoeveelheid van 0,1% geoogst. De vangst staat onder toezicht van de Noorse overheid.

Gezond voor ons
De wasesters in calanusolie (esters van een vetzuur en een vetalcohol) bevatten niet alleen de bekende meervoudig onverzadigde omega 3-vetzuren eicosapentaeenzuur (EPA) en docosahexaeenzuur (DHA), maar is tevens rijk aan stearidonzuur (SDA). Dit laatste omega 3-vetzuur komt nauwelijks voor in visolie.

Het advies van de Gezondheidsraad is om per dag 200 milligram omega 3-vetzuren uit vis te consumeren.

De vorm van de omega 3-vetzuren is minstens zo belangrijk als de hoeveelheid die wordt ingenomen. Calanusolie bevat een vorm van omega 3-vetzuren die goed wordt opgenomen en specifieke, gunstige eigenschappen voor onze gezondheid heeft. In een vergelijkende studie werd evenveel EPA+DHA uit calanusolie opgenomen als uit een geconcentreerd visolieproduct met een twee maal hoger gehalte aan EPA+DHA.

Vetzuursensoren in de darmen
Het verschil in werking tussen omega 3-vetzuren uit calanusolie en uit visolie komt vermoedelijk tot stand door de tragere vertering van wasesters dan van ethylesters of triglyceriden uit visolie.




Handboek PDD-NOS Column: november 2018

Bij de vertering van wasesters komen de vrije vetzuren pas later in de darmen vrij. Deze darmgebieden zijn het rijkst aan receptoren die reageren op vrije vetzuren, de zogenaamde vetzuursensoren FFA4 (Free Fatty Acid receptor 4), ook wel GPR120 genoemd.

Het onderzoek naar deze receptoren is relatief nieuw en is in korte tijd enorm toegenomen. Een verminderde functie van FFA4 kan een belangrijke factor zijn bij obesitas[1], insulineresistentie en ontstekingsprocessen. EPA, DHA en SDA zijn sterke activators van FFA4, wat suggereert dat de werking van calanusolie al in de darmen begint.

Van nature bevat calanusolie het antioxidant ‘astaxanthine’ die de rode kleur geeft aan de olie en goed is voor de stabiliteit van de olie.

Verantwoord voor het ecosysteem
Waar deze calanusolie vandaan komt is exact bekend. Van overbevissing is geen sprake.

De visserij wordt duurzaam en ecologisch verantwoord uitgevoerd en levert bijna geen onnodige bijvangst op. Doordat de Calanus finmarchicus laag in de voedselketen staat en in schone wateren gevangen wordt, bevat de olie nauwelijks zware metalen, PCB's en andere verontreinigingen. Dit in tegenstelling tot andere marine bronnen van omega 3-vetzuren.

De extractie van de calanusolie vindt plaats zonder enige bewerking met chemische stoffen.

Debuut in de Europese Unie
In december 2017 heeft de Europese Unie de vergunning verleend om olie uit Calanus finmarchicus als ingrediënt in voedingssupplementen te gebruiken.

Springfield heeft in de EU de primeur en introduceert als eerste NourSea Calanusolie. Dit omega 3-vetzuur supplement is vanaf nu verkrijgbaar in Nederland en andere Europese landen.

NourSea Calanusolie is verkrijgbaar bij apotheken en gezondheidswinkels in verpakkingen van 60 capsules met 500 mg olie per capsule.

[1] Höper et al: Wax esters from the marine copepod Calanus finmarchicus reduce diet-induced obesity and obesity-related metabolic disorders in mice in Journal of Nutrition - 2014